Oh jeetjejeetjejeetje Ik ben hier ondertussen alweer 6 weken en dat betekent dat ik al 5 weken niet meer geschreven heb.

• Dat betekent dat ik nooit genoeg internet heb om mijn posts te uploaden.
• Dat betekent dat ik het hier veel te leuk en te druk heb met alles om te schrijven, sorry!

De tijd gaat echt ontzettend snel, ik ben nog 3 weken in Tigman village en daarna ga ik nog voor een weekje naar El Nido en dan is deze prachtige tijd alweer voorbij. En prachtig was het zeker want wauw, ik wist niet dat ik mij zo thuis kon voelen in een volstrekt ander land. Ik voel me volledig veilig, gewaardeerd en geaccepteerd door alle locals uit de village, de locals van de organisatie “the green lion”, maar vooral ook door alle vrijwilligers hier. Ze komen echt overal vandaan, er zijn er veel uit Nederland maar ondertussen waren er ook al mensen uit: the United States, Canada, Brazilië, Nieuw Zeeland, Engeland, Schotland, Ierland, Zwitserland, Zweden en Duitsland. En het is zo fijn want ik leer zoveel over andere culturen en gewoontes. Maar ik leer ook behalve Tagalog (Taal uit de Filipijnen), woordjes uit andere landen.

Ik zie heel veel fijne mensen komen en gaan. Dat is best wel lastig als je degene bent die het langste blijft. Zoveel leuke nieuwe vrienden waar je afscheid van moet nemen. Maar wel weer een hele goeie reden om vele stedentripjes te doen.
Ieder weekend ga ik met een paar van de vrijwilligers op stap naar leuke en mooie plekjes van het eiland. Naar de hoofdstad Puerto Princesa en daar fijn rondslenteren. Naar de underground river, een van de 7 natuurwonderen van de wereld. Of we eilandhoppen van Tigman naar het supermooie en rustige turtle island, waar je babyschildpadjes kunt vasthouden. Of we gaan naar een sandbank om daar te lunchen.

Ook zijn we naar Port Barton geweest wat de meest mooie stranden, koraalriffen en eilandjes heeft. Ik ben samen met mijn babes Marie en Suus wezen eilandhoppen in een privéboot en de bootman bracht ons overal waar we maar wilden. Starfish island, Paradise Island, snorkelen in aquarium reef, We dronken uit kokosnoten, en barbecueden en dronken rode wijn op het strand. We leven die leef. Toen we terug moesten gaan hebben we de laatste bus gemist en we moesten nog 5 uur reizen. De eigenaar van ons hostel heeft toen gefixt dat we alle 3 bij iemand op de motor achterop konden. We gingen dwars door de bergen heen, met uitzicht op regenwouden, bossen, bergen, stranden. We zoefden elkaar voorbij met de wind door onze haren, en ik bleef maar lachen ik was zo gelukkig! Het voelde als een van mijn leukste ervaringen van mijn leven. Zoveel adrenaline.

S ’avonds zitten we altijd met wat vrijwilligers bij elkaar, we praten, zingen, drinken en luisteren muziek. Soms hebben we enorme kampvuren op het strand onder een kraakheldere sterrenhemel. We genieten van de opkomst van de maan die bijna altijd gloeiend rood is. En wanneer iemand weg gaat hebben een karaokenight, en normaal haat ik karaoke, maar hier is het zo leuk!

In de huizen, buiten, in de ziekenhuizen zijn overal gecko's. Ik vind het zo leuk, in de filipijnen worden de kleintjes Tiki's genoemd en de grote Toko's. De toko's maken iedere avond hun fijne geluidjes: "Tokoooo, tokooo"

Ook heb ik een kleine straatkitten in huis genomen (en ze vonden het goed YES). Ze heet Tiglet of Tiggy, en ze is een kleine vlooienbaal. Ze heeft supermooie grote ogen, een lief miauwtje, gooit zich op iedereens schoot om te slapen en vind eigenlijk alles helemaal goed. Ik heb eraan zitten denken om haar mee naar huis te nemen, maar ik ben erachter dat dat een heel groot gedoe gaat worden.

Ik heb helemaal geen last gehad van heimwee, maar toch merk ik dat ik wel steeds kleine dingetjes van Nederland ga missen. Mijn familie, mijn fijne vrienden, het eten, een donkerbruine boterham met boter en kaas, de groene grasvelden, kaas, de winkels, alle fijne leuke steden en kaas. Ik besef me hoeveel ik alles ga waarderen. Maar waarschijnlijk als ik terug ben ben ik blij voor een week, en daarna ga ik huilen omdat ik het mooie strand, de gecko's, Tiggy, de mensen en de vrijheid hier mis.

Ik heb vandaag meteen een blogje geschreven over wat ik nou precies doe als verpleegkundige hier!

Ik kijk ernaar uit om iedereen weer te zien guys! Zie jullie in 4 weken!

PAALAAAAM!