Ik ben ondertussen al een week in het mooie Palawan en ik heb al zoveel meegemaakt dat ik me afvraag of ik alles kan vertellen maar ik zal maar proberen alles kort en bondig te beschrijven. Ik zit momenteel in een internet cafe zodat ik al mijn gemaakte foto's ook meteen kan uploaden.

De laatste keer dat ik schreef was maandag toen ik net het dorpje gezien had. De dag daarop ging ik samen met mijn Duitse kamergenootje Saskia, De new yorkse Rachel en mijn 22 jarige begeleider Miko naar de watervallen van Narra, suuuuuperkoud water vergeleken met het 33 graden celsius water van de zee. Maar wel ergfijn though. Het is te merken dat op dit eiland vrij weinig touristen komen, want als wij vooral langs wat jongere Filipino's lopen beginnen ze allemaal verlegen te giechelen en te kijken naar onze bleke nog niet door de zon gekleurde huid en mijn blonde haren.

Vooral de kinderen hier in het dorp zijn allemaal zo mooi, lief en vriendelijk. Grote lach, grote ogen en ze zeggen allemaal hi ma'am als je langs loopt. Na al een paar dagen met ze gespeeld te hebben weten ze tot mijn verbazing mijn naam al nadat ik deze 1 keer verteld had. Dus als ik langsloop hoor ik telkens hello Ma'am Inas! Als ik op het strand lig komen ze allemaal nieuwsgierig bij mij zitten en ze vinden het fantastisch om mijn foto's door te kijken en zelf op de foto te gaan. Ik ben ook begonnen met een tekenboekje dat ik meehad, als ik op het strand zit neem ik 'm mee en als de kinderen er zijn mogen ze per persoon een bladzijde vol tekenen met hun naam erbij. Zo'n fijne herinnering voor thuis!

Woensdag zijn wenaar puerto princessa (waar ik momenteel ook ben) en de Crocodile farm geweest. Ik had hogere verwachtingen van de Crocodile farm want uiteindelijk waren het gewoon allemaal witte bakken met een klein laagje water en een enorme stapel krokodillen terwijl deze beesten eerder nog in de rivier leefden. Ze vertelden bijna trots dat ze op een valentijnsdag 2 krokodillen hadden gevangen die ze Valentino en Valentina hadden genoemd. Ik heb (met achteraf spijt) wel een krokodil vastgehouden omdat ik zo graag wou voelen hoe hij voelde, maar ik zag toen pas dat zn mond vastgetaped zat en dit beestje van hand tot hand werd overgedragen.

Pueto princesa is wel een leuke stad, bestaat vooral uit 1 straat en is een groot verschil vergeleken met het in het bos gehulde Tigman Village. Grote ketens, en kleine winkeltjes kan je er wel vinden, samen met de grote hoeveelheid tricycles en jeepeneys. Hier hebben we ons ook laten masseren 75 min voor 9 euro en het is echt goeiegoeie! Deze ochtend ben ik om 6 uur opgestaan na een avondje karaoke om naar de paasmis in de kathedraal in Puerto Princessa gegaan. Het was een hele ervaring, iemand had alleen gezegd dat het engels zou zijn en het was volledig in Tagalog dus ik begreep er vrij weinig van. :')

Ik heb op zondag ook de leuke Limbo's Loes en Nicole leren kennen, heerlijk om gewoon plat nederlands met ze te kunnen praten tussen al het engels door. Toen ik donderdagochtend de zonsopgang ging bekijken vertelde een local mij dat er koraal te vinden was in onze baai. Dus in de middag heb ik naar Loes geschreeuwd dat we het moesten ontdekken, en toen zijn wij op avontuur gegaan. Niet gevonden wat we zochten maar opzich zijn we tegen de 100 krabben tegen gekomen die zich onder de grond verstoppen, en eruit komen zodra ze het idee hebbend at het veilig is. Maar wat super bijzonder was was wanneer wij een enorme school vissen aan de kust zagen en toen we daar doorheen liepen sprongen ze met enorme scholen de lucht in, ze zwommen tegen onze benenen voeten en loes heeft per ongeluk een vis doodgetrapt in haar enthousiasme, GHEHE.

In de avonden hangen we vaak met alle vrijwilligers en Miko buiten. En nadat ik 1 keer vertelde dat ik glovede en het had laten zien was iedereen zo verrast en enthousiast! Echt heel leuk om te merken dat ze iedereen een light show wilde. Plus ze vinden drum and bass ineens toch wel erg nice. Ik wil het nog heel graag voor al deze kleine kindjes doen. Gisteravond kwamen 2 kindjes die alleen in een huis wonen bij ons in het guesthouse eten omdat we een geroosterd varken aten. Ik heb ze de gloves laten zien en ze bij hun aan getrokken ook al waren ze veel te groot. En ze vonden het fantastisch!

Nog even over het varken. Het werd gewoon levend bij ons gebracht en ter plekke geslacht, geschoren, geroosterd op een vuur, en daarna lag het op tafel en aten we het op. Het was shockerend maar om eerlijk te zijn, voelde het natuurlijker dan vlees uit een pakje kopen.

Verder ben ik vrijdag voor de eerste keer met het gezondheidszorg project meegelopen. We bezochten het huis van een psychiatrisch patient. De verschillen tussen de Nederlandse en Filipijnse gezondheidszorg zijn dan meteen zo groot! In de psychiatrie in Nederland maken ze onderscheid in depressie, psychose, bipolaire stoornis en deze zijn dan ook nog in van alles onder verdeeld. En hier is het gewoon iemand is mentaal ziek, klaar. Er zijn geen psychiaters of hersendokters, en degene die er zijn zitten helemaal in Manilla. Dit maakt dat de patient geen medicatie of therapien krijgt en op deze manier deze vrouw al 4 jaar lang onopgeloste klachten heeft. Dit is best wel frustrerend want in Nederland had deze vrouw heel goed behandeld kunnen worden. Morgen ga ik echt beginnen aan mijn stage voor 8 weken. Ik ben best wel nerveus want ik hoorde dat de gezondheidszorg hier in de Filipijnen niet overweldigend is. Filipino's blijven ook liever thuis zonder te weten wat er met ze aan de hand is dan dat ze naar het ziekenhuis gaan.

Okay best wel een heel lang verhaal, maar dat was weer de update van deze week! volgende week schrijf ik denk ik weer verder. Ik ga nog even naar de butterfly garden en dan weer onderweg naar Tigman.

Spreek jullie latoooor! Salamaaaat

Liefs Inez